Het is inmiddels twee weken geleden. Mijn vrouw staat naast het bed. Tenminste, een nog slaapdronken gedeelte van mijn wezen lijkt zoiets waar te nemen. “Dat jij dat niet ruikt”? Met de grootste moeite krijg ik het voor elkaar om mijn linkeroog te openen. Het is nog pikkedonker. Mijn favoriete deel van de nacht. Het deel waar ik mag uitrusten en opladen voor een volgende dag. Veel zie ik nog niet. Mijn neus lijkt beter te werken. Een vieze, smerige, doordringende lucht passeert mijn luchtwegen. Gatverdamme zeg. Het lijkt wel of er autobanden in brand staan. Wat meer hersencellen worden actief en ook mijn rechteroog gaat open. Mijn vrouw moet toch wel een héél erg goede reden hebben om mij wakker te maken. Iets van maanlicht of schemering zorgt ervoor dat ik wat meer zie. Onder het kozijn van de slaapkamerdeur zie ik een dikke, donkere en bedreigende walm doorkomen. Waar mijn reuk zojuist nog twijfelde, komt iets van een alarmsysteem in de plaats. Rook ? Stank ? Mijn vrouw naast het bed ?
Ik probeer uit bed te komen maar het lijkt alsof ik dronken ben. Een beetje vreemd, want ik drink al tientallen jaren geen alcohol meer. Mijn benen ‘voelen als yoghurt’ zoals wielrenners dat vaak benoemen. Ik frommel mezelf verder uit bed en loop waggelend naar beneden. Via de kamerdeur zie ik dikke, zwarte rook omhoog kruipen in het trappengat. Nog steeds dringt het niet helemaal tot me door. Mijn hond loopt verdwaasd de trap op. Lijkt me nauwelijks te zien. In de woonkamer hangt een rookwalm van meer dan een meter dik. En nog steeds snap ik het niet. De bijkeuken ? Ik open de deur van de bijkeuken. Op de wasmachine zie ik vuur. Hûhhhh ??????? Wie gaat hier nou midden in de nacht een vuurtje stoken op de wasmachine ??? Heeft mijn vrouw kaarsen tegen de muggen aangestoken ? En ineens ben ik wakker. Van mijn voetzolen tot aan mijn laatste puntjes haar. BRAND ! BRAND ! Het huis staat in de fik. De wasmachine, de wasmand met handdoeken, de verwarmingsketel …….. Alles staat in de fik!

Alles wat mij ooit in vroegere tijden politieman maakte begint te werken. Brand! Iedereen in veiligheid brengen en blussen. Ik schreeuw naar boven: “Naar buiten en de honden naar buiten”.
Gekleed in alles wat De Schepper mij gegeven heeft ren ik naar buiten. De tuinslang hangt om de hoek. Kraan zo ver mogelijk open en blussen maar. Ik zie dat het vuur aanwakkert. Het wordt erger en heviger. Maar mijn simpele verstand redeneert nog simpeler. Vuur en water, véél water, zal doven.
Ik flikker de wasmand naar buiten en ga door met blussen. De vlammen kruipen tegen de koelkast omhoog. Hoe smerig is vuur ? Maar na enkele minuten blussen lukt het me om het vuur te doven.

Nu, twee weken later, mag ik jullie vertellen dat alles goed komt. Wat was de oorzaak ? Een doek met vloerolie. Olie waar je je houten vloer mee behandelt. Die olie bevat energie. Dampen. Licht ontvlambare dampen. Dampen die bij een hele lage temperatuur al spontaan kunnen ontbranden.

Wat is mijn boodschap ? ENERGIE! Energie kan nooit verloren gaan. Energie kan nooit spontaan verdwijnen. Energie kan zich slechts omzetten in een andere vorm van energie. De Eerste Wet van de Thermodynamica. Weten jullie nog ? Ik schreef er al eerder over. Energie IS energie en energie BLIJFT energie. Het kan nooit spontaan verdwijnen. 

Voeding levert energie. Bewegen verbruikt energie. Teveel voeding maakt je dik. Meer bewegen kost meer energie. Om te kunnen bewegen moet je lichaam energie vrijmaken en omzetten. In beweging. Mocht je nog steeds twijfelen aan de Eerste Wet van de Thermodynamica, leg een doek met olie op de wasmachine. Energie kan nooit spontaan verdwijnen. Het kan zich slechts omzetten in andere energie …

BEWEEG ZE!!!

FREE TO FEEL FIT