Normaal gesproken komt registreert het brein tal van lichamelijke sensaties. Één daarvan is een volle blaas. Op de één of andere manier volgt die registratie bij mij nogal kort op die volle blaas. Of misschien beter gezegd, bij mij loopt die registratie zo ongeveer parallel. In de praktijk betekend dat zoiets als, volle blaas, hóóóóóhhhhhhhhhhh, ik moet plassen!

En dat hóóóóóhhhhhhh duurt eigenlijk al net te lang. Op het moment dat dit alles samenvalt moet er binnen een draaicirkel van 15 meter een toilet in de buurt zijn. Knap lastig als je bijvoorbeeld in de auto zit, achterin het vliegtuig of vooraan in de bioscoop. De afstand die ik moet overbruggen van registratieplek tot toilet leg ik dan meestal ook vrij snel af. Het liefst word ik dan niet gehinderd door tegenliggers, spelende tieners of passerende voertuigen. Maar zo héél af en toe heeft die haast ook een positieve uitwerking. Zo ook kortgeleden, toen de volle blaas, het hóóóóhhhh moment en de registratie in mijn brein zich weer binnen 1 seconde voltrokken. Ik vergeet bijna, na de registratie volgt dus het actiemoment. Tijd om naar het toilet te rennen.

In mijn ‘loop’ werd ik gehinderd door een jonge dame, ietwat over de 70 jaar. Ik wil niet meteen chargeren maar over het algemeen zijn dames die de 70 gepasseerd zijn niet zo héél erg haastig meer. Ze lopen rustig, praten rustig en zijn gewoon rustig. Zo ook deze jonge dame. Ik maakte haar voorzichtig duidelijk dat ik naar het toilet moest. Ze keek me aan met een vriendelijke, zachte maar vooral ook wijze blik. Het werd me duidelijk dat ze me iets wilde vertellen.

“Weet jij, dat wij thuis een toilet boven hebben en 1 beneden”? Nou eeuuhh, nee, niet echt, maar ik moet vooral naar de w.c. “En weet jij, dat als we beneden in de kamer zitten en we moeten naar de w.c.” !??

Óóóóóóóóóhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!

Een tweede óóóóóhhhh. Dat wil zeggen dat er dus èn een volle blaas is, èn een registratie, èn een signaal met opdracht tot actie, èn nogmaals het complete proces van voor naar achteren en weer terug. Ik voel nattigheid!

Mijn beleefdheid dwingt me echter tot de orde en ik bied mijn luisterend oor licht huppelend en knijpend aan zodat de vriendelijke dame haar verhaal af kan maken.

“Jáháá, echt waar hoor. Als wij beneden in de woonkamer zitten en we moeten naar de w.c., dan pakken wij niet de w.c. beneden, maar dan nemen we de TRAP, naar boven, en dan gaan we daar naar de w.c.”

Ik kijk de vrouw ietwat verbaasd aan en ik plooi mijn gezicht in standje vraagteken.

“Nee hoor, ik houd je niet voor de gek, want op deze manier bewegen we gewoon meer, zonder dat we daar echt over na hoeven te denken”….

Ik kijk de vrouw aan en zet nu mijn gezicht in de meest liefdevolle en dankbare stand.

Dank Ù wel mevrouw! Uw prachtige woorden vormen weer een fantastische bron van inspiratie voor mijn stukje van De Uitstraling.

Wilt U meer gaan bewegen? Probeer uw óóóóóóhhhhhhhhh moment voortaan eens te koppelen aan een extra verdieping voordat u naar de w.c. gaat. Ik haalde het deze keer net!

Bewegen is lekker! Beweeg creatief!

FREE TO FEEL FIT